به نقل از «قدس آنلاین»

دوستی با حسین(ع)، دوستی با خدا است

تاریخ انتشار: ۲۸ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۲۶۳۳۴۴

این حدیث از نظر ادبی دو ترکیب متفاوت دارد که هر یک معنای خاصی را اقتضا می‌کند. لذا دو تفسیر متفاوت برای این حدیث می‌توان ارائه کرد که البته هر دو درست و قابل پذیرش‌اند ولی یکی عالی‌تر و دوست‌داشتنی‌تر است.

ترکیب اول در این جمله این است که «الله»، فاعل فعل أَحَبَّ، و «من...» مفعول این فعل باشد. بر اساس این ترکیب ادبی، معنای جمله این می‌شود که خدا دوست دارد هر کس را که حسین را دوست دارد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما ترکیب دوم این جمله این است که «الله»، مفعول فعل أَحَبَّ، و «من...» فاعل این فعل باشد. بر اساس این ترکیب ادبی، معنای اولیه جمله این می‌شود که خدا را دوست می‌دارد کسی که حسین را دوست می‌دارد. ولی البته این، تمام معنای جمله نیست.

بلکه نکته ادبی دیگری اینجا دخالت می‌کند که موجب می‌شود که معنای جمله از معنای بدوی و اولیه قبلی فاصله بگیرد و آن نکته این است که بر اساس قواعد زبان عربی اگر کلمه‌ای به لحاظ ادبی جایگاه خاصی در جمله داشته باشد ولی گوینده آن را از جایگاهش جلوتر قرار دهد این تقدیم و جلو آوردن کلمه از جایگاهش، افاده حصر در آن کلمه می‌کند. مثلاً مفعول جمله به لحاظ قواعد اولیه عربی بعد از فعل و فاعل آورده می‌شود. ولی اگر مفعول از این مرتبه جلوتر گفته شد؛ در مفاد آن کلمه حصری شکل می‌گیرد.

مثل «ایاک نعبد» در سوره حمد که «ایاک» مفعول فعل است و قاعده اولیه ادبی اقتضاء می‌کند که این مفعول بعد از «نعبد» بیاید اما در آیه قبل از «نعبد» آورده شده؛ این مقدم آورن موجب می‌شود که معنی جمله در چنین مفعولی محصور شود و لذا معنی، این می‌شود که «انحصارا فقط ترا عبادت می‌کنیم».

در ترکیب دوم حدیث مذکور نیز مسئله همین گونه است اگر طبق فرض،«الله»، مفعول فعل أَحَبَّ باشد قاعده اولیه ادبی این است که این مفعول بعد از «من...» که فاعل فعل است، باشد اما بر خلاف این قاعده اولیه مفعول بر فاعل، مقدم شده است؛ و این، طبق قاعده تقدیم در معنای این مفعول افاده حصر می‌کند؛ در این صورت با توجه به چنین حصری معنای جمله این می‌شود که کسی که حسین را دوست می‌دارد منحصراً فقط خدا را دوست داشته است.

در اینجا این پرسش پیش‌می‌آید که چرا و چگونه محبت به امام حسین(ع) عیناً و منحصراً همان محبت به خداوند است؟

پاسخ را می‌توان با مراجعه به آیه بیعت که نظیر معنای دوم این حدیث، دارای حصر است، البته به گونه‌ای دیگر ارائه کرد. در قرآن کریم، آیه 10 سوره فتح چنین آمده است «إِنَّ الَّذِینَ یُبایِعُونَکَ، إِنَّما یُبایِعُونَ اللَّه...» بیانش این است که کلمه انّما در جمله «إِنَّما یُبایِعُونَ اللَّهَ» موجب حصر در مفعول «یبایعون» است؛ بر اساس این حصر، آنان که با پیامبر(ص) بیعت می‌کنند فقط و فقط، و انحصاراً با خدا بیعت می‌کنند. این معنای حصر انّما در این جمله است اما این انحصار در صورتی تحقق می‌یابد که در سلوک عرفانی، هیچ أنانیتی مغایر با هویت خداوند در پیامبر باقی نمانده باشد بلکه او کاملا در حضرت حق، فانی شده باشد. زیرا با بقای هر گونه أنانیت و استقلال در پیامبر اکرم(ص) باید طبق فرض گفت بیعت‌کنندگان با دو شخصیت متغایر بیعت می‌کنند و نه منحصراً با خدا و این خلاف حصری است که در آیه آمده است.

بنابراین باید گفت هر گونه أنانیت و استقلال در قبال خدا در پیامبر(ص) زائل شده و کاملاً فانی گشته است و ازین‌رو است که اسناد هر فعلی و ارتباطی به پیامبر اکرم حقیقتاً و بدون هر گونه مجازگویی، اسناد حقیقی به خداوند است.

این مقام فنای در حضرت حق اختصاص به پیامبر(ص) ندارد بلکه أئمه اطهار(ع) که از اولیای الهی هستند نیز به مقام فنا در حضرت حق نائل شده‌اند.

بنابراین همان رابطه‌ای که برای پیامبر اکرم(ص) نسبت به خدا اثبات شد برای ائمه اطهار(ع) و از جمله حضرت سید الشهدا(ع) نسبت به خدا نیز محقق است.

ازین‌رو اسناد هر فعلی و هر ارتباطی به ائمه اطهار(ع) واقعاً اسناد حقیقی به خداوند است.

به همین دلیل در زیارت جامعه چنین آمده است «مَنْ وَالاکُمْ فَقَدْ وَالَی اللَّهَ وَ مَنْ عَادَاکُمْ فَقَدْ عَادَی اللَّهَ وَ مَنْ‏ أَحَبَّکُمْ‏ فَقَدْ أَحَبَّ اللَّهَ وَ مَنْ أَبْغَضَکُمْ فَقَدْ أَبْغَضَ اللَّهَ وَ مَنِ اعْتَصَمَ بِکُمْ فَقَدِ اعْتَصَمَ بِاللَّهِ» و بخاطر همین مقام فنای فی الحق است که در روایت مورد بحث در ترکیب دوم، معنی این می‌شود که هر کس حسین را دوست دارد منحصراً فقط خدا را دوست داشته است. همانگونه که هر کس با پیامبر(ص) بیعت کرد منحصراً با خدا بیعت کرده است.

منبع: قدس آنلاین

کلیدواژه: پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی پژوهشگر و عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی امام حسین ع حسین را دوست معنای جمله پیامبر ص بر اساس

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.qudsonline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «قدس آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۲۶۳۳۴۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

بزرگداشت حمزه سیدالشهدا در کشور کم‌رنگ است

استاد حوزه علمیه قم، گفت: کمترین بها و اهمیت به بزرگداشت حمزه سیدالشهدا داده می‌شود و صدا و سیما و سایر رسانه‌ها در این زمینه بی‌تفاوت عمل می‌کنند. - اخبار استانها -

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اردبیل، حجت‌الاسلام ناصر رفیعی شامگاه چهارشنبه در مراسم بزرگداشت سالروز شهادت حمزه سیدالشهدا (ع) در مرکز تحقیقاتی آیت‌الله موسوی اردبیلی در اردبیل، اظهار داشت: مظلومیت حمزه سیدالشهدا (ع) تا حدی است که کمترین بزرگداشت و مراسمی در 15 شوال در کشور برگزار می‌شود، در حالی که سایر مناسبت‌های کم اهمیت بزرگ جلوه داده شده و یا نسبت به آن تبلیغات گسترده‌ای انجام می‌شود.

وی به برگزاری همایشی در قم با محوریت حمزه سیدالشهدا (ع) به صورت بین‌المللی اشاره کرد و گفت: در سایه این همایش هشت جلد کتاب منتشر شد و ما توانستیم ابعاد مختلفی از زندگی حمزه سیدالشهدا (ع) عموی پیامبر (ص) را تبیین و تشریح کنیم.

استاد حوزه علمیه قم تصریح کرد: همه این آثار در سال 1400 به چاپ رسید و قرار است همایش دوم شخصیت مظلوم تاریخ جعفربن‌ابیطالب در 17 آبان‌ماه سال‌جاری در قم برگزار شود.

رفیعی، افزود: تلاش خواهیم کرد برای این شخصیت عظیم تاریخی نیز 10 جلد کتاب آماده کنیم تا ابعاد شخصیتی جعفربن‌ابیطالب نیز تبیین و تشریح شود.

وی خاطرنشان کرد: از دیدگاه قرآن کریم، کلام پیامبر (ص)، ائمه اطهار و زندگینامه خود حمزه سیدالشهدا (ع) را مورد بررسی و تحقیق قرار می‌دهیم تا درس‌های آموزنده از زندگی عموی پیامبر و مجاهدت او در سخت‌ترین شرایط تبیین شود.

استاد حوزه علمیه اضافه کرد: در جنگ احد به‌رغم فداکاری‌ها و مجاهدت حمزه (ع) شاهد شکست و به شهادت رسیدن حمزه سیدالشهدا (ع) بودیم که به دنبال اشتباهات محاسباتی در این جنگ امت اسلامی شکست خوردند.

رفیعی بیان کرد: بیش از 30 آیه قرآن به ویژه آیات انتهایی سوره آل عمران در مورد مجاهدت این شخصیت برجسته است که در ذیل این آیات به جایگاه حضرت حمزه سیدالشهدا (ع) تاکید شده است.

وی یادآور شد: از بین 9 عموی پیامبر (ص)، 2 عمو شامل ابوطالب و حمزه بیشترین مجاهدت را در دوران نبوت پیامبر (ص) انجام دادند که حمزه (ع) به صورت آشکار و صریح از پیامبر دفاع کرده و توانست نام خود را در کنار علی (ع) و جعفر پرآوازه کند.

استاد حوزه علمیه قم، تصریح کرد: پیامبر (ص) نیز از حمزه به عنوان شیر خدا و یار همراه خود یاد کرده و از محبوب‌ترین اسامی ذکر کرده که محبان او در برابر دوزخ و آتش جهنم در امان خواهند بود.

رفیعی از حمزه به عنوان محبوب‌ترین عموی پیامبر یاد کرد و گفت: حتی حضرت علی (ع) بارها از شخصیت بی‌نظیر حمزه یاد کرده و در نامه 28 نهج‌البلاغه خطاب به معاویه از حمزه عموی پیامبر (ص) با افتخار یاد می‌کند.

وی به کلام سایر انبیا و اولیای الهی در مورد منزلت و جایگاه حمزه سیدالشهدا (ع) اشاره کرد و افزود: در اکثر این روایات و احادیث عموی پیامبر با 2 ویژگی خیرخواهی و رسیدگی به فقرا یاد شده و او به تنهایی در کنار پیامبر در مدینه قرار گرفت و بزرگترین حامی و مدافع آن حضرت در دوران مجاهدت و سلحشوری‌ها بوده است.

این خطیب خاطرنشان کرد: هر چند حضرت حمزه (ع) در اوج مظلومیت است، اما آنهایی که عمل به اخلاص کرده و بیشتر از کمیت به کیفیت عمل بها می‌دهند، همواره دارای ارج و قرب هستند و قطعا رنگ خدایی دادن به کارها انسان را از هوای نفس و شیطانی بر حذر می‌کند.

رفیعی با انتقاد از صدا و سیما و رسانه‌‌ها در کم‌رنگ جلوه دادن بزرگداشت حضرت حمزه سیدالشهدا (ع) در روز 15 شوال در کشور، اضافه کرد: تاریخ مسلم شهادت حضرت حمزه 15 شوال است و باید این شخصیت بی‌نظیر بیش از گذشته تبیین و جایگاه او مورد توجه قرار گیرد.

به گزارش تسنیم، در این مراسم مداحی شده و شرکت‌کنندگان یاد و خاطره عموی پیامبر، حمزه سیدالشهدا (ع) را گرامی داشتند.

انتهای پیام/131/